Hulpmiddel nodig? Vaak is de oplossing eenvoudiger dan je denkt

Wie ben je en wat doe je?

‘Ik ben Anhar Al Khamisy, ergotherapeut bij Amaris Zorggroep en eigenaar van Ergo Lab voor Hulpmiddelen. Binnen mijn onderneming ontwerp en ontwikkel ik maatwerkhulpmiddelen voor cliënten van alle leeftijden. Hiermee zorg ik dat ze hun dagelijkse activiteiten weer zelfstandig kunnen uitvoeren. Om dit te doen, werk ik veel samen met ergotherapeuten, arbeidsdeskundigen en innovatie- en technologiebedrijven.’
 
‘Tot mijn 22e woonde ik in Irak. Daar was ik fysiotherapeut. Maar ik heb ook altijd een grote passie gehad voor techniek. Elektriciteit aanleggen, auto’s repareren, computers bouwen; ik deed het allemaal als hobby. In Nederland ben ik afgestudeerd als ergotherapeut en werkte ik onder andere als handtherapeut daarna als revalidatietechnicus. Daarbij leerde ik veel over het ontwerpen en aanpassen van hulpmiddelen, en over anatomie. In mijn bedrijf komt alles samen wat ik interessant vind: diagnosticeren, ontwerpen, ontwikkelen en cliënten begeleiden met hun activiteiten.’

Wat is de laatste technologie die je zelf in je werk hebt gebruikt?

‘Bij het ontwikkelen van hulpmiddelen gebruik ik dagelijks technologie. Lassen, naaien, draaien en frezen, maar ook 3D-printen. Regelmatig heb ik cliënten waarvoor ik de knoppen op toetsenborden of muizen aanpas. Dat doe ik dan met bijvoorbeeld Arduino-besturingssysteem. En ChatGPT helpt me om taalfouten in rapportages te verbeteren. Handig, aangezien Nederlands niet mijn moedertaal is.’

Bij welke beperkingen in arbeid kun je technologische hulpmiddelen inzetten?

‘Dat kan bij allerlei soorten beperkingen; er is enorm veel mogelijk. Mijn cliënten hebben vaak letselschade, zoals een dwarslaesie, orthopedisch letsel of hersenletsel. Welk hulpmiddel passend is, is heel persoonlijk. Ik kijk altijd naar de wens van de cliënt, wat de cliënt al geprobeerd heeft én wat er al bestaat qua hulpmiddelen. Een bestaand hulpmiddel aanpassen is goedkoper en duurzamer dan iets nieuws ontwerpen.’
 
‘Ik heb inmiddels voor heel wat cliënten (aanpassingen aan) hulpmiddelen ontwikkeld. Zoals de kapper die door een hond in haar duim gebeten was. Dankzij een schaar met grotere gaten die verder van elkaar af staan, in combinatie met een spalk om haar hand, kon ze meer mensen knippen. Voor haar betekende dit dat ze haar eigen zaak kon aanhouden. En voor een planner bij een transportbedrijf adviseerde ik een passende linkerhandmuis en regelde ik een speciaal toetsenbord dat hij met zijn pols kan indrukken. Zo heeft hij geen last meer van de pezen in zijn hand en hoeft hij ook geen voetmuis te gebruiken, waar hij maar niet aan kon wennen.’
 
‘Een ander verhaal dat mij echt bijblijft is dat van een jonge jongen met een dwarslaesie. Hij voelde zich heel eenzaam en had geen contact meer met zijn vrienden, niks om voor te leven. Voor hem heb ik een game-aanpassing ontwikkeld. Door zijn schouder, kin en hoofd te bewegen, kan hij nu met een joystick zijn PlayStation en pc besturen. Hij maakte contact met online vrienden en ging ICT studeren om programmeur te worden. De aanpassing heeft hem echt zijn leven teruggegeven.’
 
‘Aanpassingen zijn er in alle soorten en maten. Je hebt tegenwoordig ook veel apps, software en besturingssystemen zoals Housemate. Hiermee kun je apparaten op afstand besturen met één knop of je stem.’

Hoe zie jij de relatie tussen arbeid (duurzame inzetbaarheid) en technologie?

‘Ik zie dagelijks dat cliënten met behulp van technologie weer zelfstandig activiteiten kunnen uitvoeren. Technologie helpt ze aan het werk kunnen en met meer plezier kunnen leven. Dat hoeft zeker geen rocket science te zijn: een kleine aanpassing is vaak al voldoende.’ 
 
‘Zo was er een jonge meid met een compacte rolstoel waaraan geen beensteunen bevestigd konden worden. Toch moest ze af en toe haar benen strekken. Dan kun je zeggen: neem een andere rolstoel met beensteunen. Maar daarin voelde zij zich totaal niet comfortabel. Deze lichte rolstoel voldeed aan haar eisen. Ze wilde er gewoon leuk uitzien, dat gaf haar gevoel van eigenwaarde. Toen heb ik met onderdelen van onder meer een douchestoel en een rollator een adapter kunnen ontwikkelen voor een beensteun van een andere rolstoel. Die kan op haar rolstoel gekoppeld worden en ziet eruit alsof hij bij de rolstoel hoort.’

Heb je een tip voor arbeidsdeskundigen?

‘Zorg dat je goed begrijpt waarom jouw cliënten bepaalde activiteiten niet kan uitvoeren, wat hun wensen zijn en wat ze al hebben geprobeerd. Als je dat begrijpt, probeer dan eenvoudig te denken en te zoeken naar bestaande oplossingen. Werken die niet? Dan kun je altijd iets aanpassen of ontwerpen. Denk out of the box, overleg met collega’s en andere deskundigen en maak het niet te moeilijk. Vaak is de oplossing eenvoudiger dan je denkt.’